İçimde bastırdığım duygunun tam adı kırgınlık..
Kabullenmek istemediğim sürekli ertelediğim ama ortaya çıkmayı 4 gözle bekleyen duygunun adı..
Canımı sıkmasına izin vermemeye çalışıyorum, ama işte bazen uykularımı kaçırıyor bu durum, içimi sıkıyor.
Sorgulamamaya çalışıyorum çünkü biliyorum ki ardı arkası kesilmez..
Aynı kişi tarafından bile bile ikinci defa kırılmak.. Sebebi doğru ya da yanlış, haklı ya da haksız ne olursa olsun ben bu durumu haketmemiştim ki.. Bunu yaşayacak ne yapmış olabilirim? Az biraz geç kalmış olmam mı? bu çok saçma.. Peki söylenen sözler neyse çıkamayacağım içinden..
Bu yüzden Zamana bıraktım kırgınlığımı. Benim yerime o halleder.
