Yine Aynı Hikaye.

Aynı kitabı tekrar okuyorum
Sonunu bilsem de yine eksik bir heyecan var içimde
Ama bu sefer ruhsuz bir heyecan.
İşe yaramayan.

Bir Şarkı.

Bir şarkı ve sözleri doldurdu bütün zihnimi, daha önce hiç duymadığım, duyduğumda ise anımsadığım.
Müziği, ellerin cebinde sokaklarda hızla deeriin bir nefes alabileceğin yere doğru giderken her adımında içine işleyen cinsten

Sözler akıp gidiyor aklından ve düşünmeye başlıyorsun..

''Son bir anın var benimle,
 Gitsem bile, hep seninle
 Gerçekten ister misin?
 Aklıma kazındın, son gidişinle..

 Son bir anın var benimle,
 Bitti zaman ben hala seninle
 Gerçekten isteyebilir misin?
 İçimde kaldın en güzel hallerinle

ve deniz karanlık dalgaları hırçın, haykırmak istersin sesin çıkmaz
cümlelerin içine dökülür, senden başkası duymaz, kendine inandırırsın.

 Burada, iyilerin yanında, senden uzakta
 Eksik ama iyiyim gerçekten.
 Ve seni duydum, geldim en renkli rüyalarına

 Son bir anım var seninle
 Ben uyurken elin elimle
 Son bir anım var seninle
 Ben uyurken yüzünde gülümsemeyle

 Yandım, söndüm
 Her yerdeydin ama kördüm,
 Kayan en parlak yıldızdım,
 Dileklerini dile döktüğün.

 Dön (,) geriye (,) dönemem...''

Kim ?

Kaybeden kim? sen ben ya da biz mi?
Seven kim? sen ben biz ??
Ben mi eskiye çok takıldım ya da gerçekten içimde bir yara mısın ? ya da içimde kalan mı?
Eksiği tamamlanmadıkça, uykumu kaçırmalara devam eden bir puzzle gibi sürekli çıkacak  mısın karşıma, düşecek misin aklıma ?
Nereye kadar ?
Gidince bitecek mi?
Peki ya bitmezse daha ne kadar iteleyebilirim ki ?
Bir yandan yediremezken kendime, bir yandan bu gurursuzluk neden ?
Aşk mı adı ?
Gerçekten çok seviyor olabilir miyim ?
Yaşasaydım görseydim ya da yaşamaya devam edebilseydim kolayca cevaplayabilirdim.
Vazgeçmek, mecbur kaldığımdan
Ama inadına koşup sarılmak istediğim..

Neyse yine derin bir nefes aldım, geçsin diye bekliyorum.